Als ik naar een praatavond ga, moet ik dan praten?

Een praatavond is allereerst een ontmoetingsplaats waar je als ouders je ervaringen en emoties omwille van het verlies van je kind(eren) met elkaar kunnen delen. Iedereen die dat wil, kan het woord nemen, maar niemand is verplicht om te praten. We weten hoe moeilijk dat kan zijn, zeker wanneer je kind nog niet lang geleden overleden is of wanneer je voor het eerst naar de praatavond komt. Misschien wil je liever luisteren? Dat kan natuurlijk evengoed. Door te luisteren naar het verhaal van een ander kan je ook de steun vinden. Op een praatavond kan alles, niets moet.

Ik ben erg gevoelig en ween vlug. Stoort dat?

Absoluut niet, één van de bedoelingen van onze praatavonden is aan lotgenoten de kans te geven hun gevoelens te uiten, er over te praten. Wanneer je dan moet wenen, zullen de anderen het wel aanvaarden en begrijpen. Mogen en kunnen wenen om het verlies van je kind kan zelfs een gevoel van opluchting, bevrijding geven. Lotgenoten zullen je hun ervaringen vertellen.

Mijn kind was al volwassen en woonde niet meer thuis. Ben ik dan welkom in de ontmoetingsgroep?

In onze ontmoetingsgroepen zijn alle ouders van een overleden kind welkom, ongeacht de leeftijd en de doodsoorzaak van je kind(eren). Het feit dat je kind al buitenshuis woonde of een eigen gezin had, verandert niets aan je verlies.

Moet ik betalen om naar een ontmoetingsgroep te komen? 

Neen, het deelnemen aan een activiteit van een ontmoetingsgroep is gratis. We vragen jou enkel een kleine bijdrage voor de huur van het lokaal, voor de koffie en andere drankjes. Door het nemen van een abonnement op het tijdschrift ’t vergeet-mij-nietje ondersteun je ook de werking van de vereniging.

Hoe verloopt een praatavond?

Bij de start van een praatavond ontsteekt men in de meeste ontmoetingsgroepen een kaars als aandenken aan de overleden kinderen. De kinderen kunnen bij naam genoemd worden. Dan stellen alle mensen die al eerder op een praatavond waren zich kort voor. Als je voor het eerst komt, krijg je als je dat wil, ruim de tijd om je verhaal te vertellen. Meestal wordt dan een onderwerp of thema besproken, dat door de begeleider of één van de deelnemers aangebracht wordt. Een praatavond duurt ongeveer 2u tot 2u30. 

Kan ik een vriend(in) meebrengen?

Normaal is een ontmoetingsgroep enkel bedoeld voor ouders van een overleden kind. Als je voor de eerste maal komt en je niet sterk genoeg voelt om alleen te komen, kan je met de begeleider vooraf afspreken of een vriend(in) kan meekomen. Of die vriend(in) nadien nog meekomt, zal van de houding van de ontmoetingsgroep zelf afhangen. De mate waarin de groepsleden zich vrij genoeg voelen om te praten, zal daarbij doorslaggevend zijn. 

Mijn partner zegt dat hij/zij niet meekomt. Kan ik dan alleen komen?

Uiteraard. Met onze rouw gaan we allemaal anders om, vrouwen dus anders dan mannen. De ene heeft vooral nood aan een gesprek met lotgenoten, een ander vindt troost in lectuur of komt tot rust door naar muziek te luisteren…
Ook al verschillen partners dus in hun manier van rouwen, toch kunnen ze zo elkaar steunen.

Mijn kind stierf aan drugsverslaving/aids … ben ik dan welkom?

Uiteraard ben je hartelijk welkom zoals elke andere ouder. We begrijpen dat deze doodsoorzaak voor jou misschien een bijkomende moeilijkheid kan zijn om de stap naar een ontmoetingsgroep te zetten. Toch is het wederzijds respect het belangrijkste uitgangspunt voor deze ontmoetingen, ongeacht de doodsoorzaak van je kind. Het is misschien best mogelijk dat er andere ouders aanwezig zijn die hetzelfde of iets gelijkaardig meegemaakt hebben.

Ik ben ongelovig. Maakt dat wat uit?

Neen, de vereniging staat open voor alle ouders van een overleden kind, ongeacht je levensovertuiging. Indien deze levensovertuiging in de ontmoetingsgroep ter sprake komt, dan is dat steeds vanuit een wederzijds respect voor mekaars overtuiging. We delen wel het verdriet om ons kind. En samen zijn we op zoek om dat verdriet in ons leven een plaats te geven. We kunnen van mekaar leren hoe dat gaandeweg te doen.

Moet ik verwittigen als ik (niet) kom?

Neen. Je komt wanneer je voelt dat je het aankunt en dat je er zin in hebt. Je komt ook zolang je er nood aan hebt. Of je komt om anderen te steunen, te bemoedigen.

Mijn kind stierf … jaren geleden en ik slaagde er niet in mijn rouw te verwerken. Nu ben ik er wel aan toe. Mag ik nu nog komen?

Uiteraard, ouders van een overleden kind zijn altijd welkom bij ons, hoe lang hun kind ook overleden is. Waarom je als ouder niet aan rouwen toekwam, zal wel zijn redenen hebben die jij alleen kent. Het belangrijkste is dat je nu met lotgenoten de weg kan gaan om dat verdriet, dat verlies in het leven van elke dag een plaats te geven.

Mogen de zus(sen) en /of de broer(s) meekomen naar een praatavond?

Het is niet aangewezen dat zij meekomen naar de praatavonden. Deze avonden zijn specifiek gericht naar de ouders van een overleden kind. De problematiek rond broers en zussen ligt op een ander vlak. Zij lijden niet alleen onder het verlies van een broer of zus, maar worden ook nog eens geconfronteerd met het verlies van hun ouders. Er bestaan groepen die werken met broers en zussen van een overleden kind. Op de website www.missingyou.be vind je hierover meer informatie.